Leczenie
Przede wszystkim, rozumiemy, że po pierwszym szoku przychodzi pytanie co dalej. Na tym etapie powinieneś już wiedzieć od lekarza lub konsultanta jak wyglądać będzie proces leczenia. Weź to co powiedział lekarz w nawias dzisiejszego stanu wiedzy. Pierwsze metody leczenia wiele lat temu polegały na podawaniu kombinacji kilku tabletek dziennie, dziś zazwyczaj to jedna tabletka, a prace nad podawaniem leku antyretrowirusowego w postaci zastrzyku raz w miesiącu są daleko zaawansowane. Rozpocznij leczenie i kup sobie czas, daj szansę medycynie na rozwój.
Jeśli udało Ci się wykryć wirusa szybko po zakażeniu to właściwie sprawa jest prosta. Dostaniesz leki antywirusowe. Będą one powstrzymywać rozwój choroby. Na tym etapie, przez kilka pierwszych tygodni możesz odczuć mniej lub więcej skutków ubocznych. Przy nowoczesnych lekach dostępnych w Polsce zazwyczaj ustępują po miesiącu lub dwóch. Leczenie polega na tym, że dostaniesz tabletki do domu. Weźmiesz swoją dawkę zgodnie z zaleceniami lekarza i stawisz się po jakimś czasie na badania kontrolne.
Pamiętaj, że stan wiedzy na dziś jest taki, że leki należy przyjmować codziennie o określonej porze. Dopasuj ją do swojego stylu życia. Dla większości osób wieczór, przed pójściem spać jest optymalnym czasem. Dzięki temu zniwelujesz odczuwanie skutków ubocznych.
Jeśli wykryto u Ciebie wirusa HIV na późniejszym etapie zakażenia i zdiagnozowano infekcje oportunistyczne, może się okazać, że najpierw trzeba je będzie wyleczyć. Wtedy leczenie ARV zostanie zastosowanie później.
Codzienne życie
Życie z HIV nie zmienia właściwie naszego codziennego życia. Ale warto bardziej dbać o zdrowie. Po pierwsze rzuć palenie – tak, wiemy, to niezbyt proste ale to wyjątkowo paskudny nałóg. Spróbuj zacząć regularne ćwiczenia. Jeśli nie pasuje Ci siłownia, zacznij chodzić na basen jogę czy dłuższe spacery. Każda forma aktywności fizycznej poprawi Twój stan zdrowia. No i rzecz jasna skończ z fast foodem, tłustym, niezdrowym (choć często pysznym) jedzeniem. To właściwie podstawowe porady. Czy różnią się od tych, które dalibyśmy osobie żyjącej bez HIV? Nie, dbanie o zdrowie jest tak samo ważne dla każdego.
Szkoła, studia, praca
Po pierwsze odrzuć obrazki z filmów, które pokazują wychudzonych, ledwo żywych ludzi umierających na AIDS. Tak było w latach 80 XX wieku. Dziś wiemy, że osoby u których wykryto HIV i rozpoczęto leczenie ARV prowadzą normalnie, nie różniące się od normalnego życie. Średni, przewidywany czas życia nie różni się właściwie od tego ile żyją osoby bez HIV. Ale zależy to od tego jak szybko od zakażenia rozpoczniesz leczenie. Dlatego test na HIV jest ważny.
HIV nie ogranicza w żaden sposób możliwości nauki czy podjęcia pracy. Leczenie też w tym nie przeszkadza. Twoja efektywność czy inteligencja i zdolności nie są upośledzone.
Rodzina i życie emocjonalne
To chyba najtrudniejsza część. Kiedy skończysz sobie zadawać pytanie dlaczego na Ciebie to trafiło i poukładasz sobie sprawy związane ze zdrowiem i leczeniem wtedy nastąpi trudny dla wielu etap życia ze świadomością Mam HIV.
Czy można się do tego przyzwyczaić? Tak, po jakimś czasie ta myśl zacznie znikać, będziesz normalnie, codziennie funkcjonował i jedynym, koniecznym dodatkiem stanie się codzienna dawka leku. Etap kiedy Twoje ego pogodzi się ze świadomością życia z HIV przyniesie Ci ulgę.
A co ze związkiem, miłością, dziećmi. Jak powiedzieć partnerowi. Uffff, to najtrudniejsza część. Kiedy, komu, czy i jak powiedzieć, że ma się HIV. Nie ma na to jednej prostej recepty. To zbyt skomplikowane sytuacje żebyśmy mogli Ci tutaj coś poradzić. Ważne, żebyście mieli świadomość, że wsparcie bliskiej osoby, rodziny czy przyjaciół jest ważne, Szczególnie jeśli masz dołek psychiczny, potrzebujesz się wygadać albo poradzić bez ukrywania.
Jeśli potrzebujesz pomocy emocjonalnej, psychologicznej zgłoś się do nas, pogadaj z nami lub dołącz do grupy wsparcia i poznaj ludzi, którzy radzą sobie z takimi kłopotami.
